در این فعالیت،مربیان تلاش کردند تا کودکان را نه‌فقط با یک خوراکی خوشمزه، بلکه با یک «سبک زندگی» و «سنت» آشنا کنند. آن‌ها با بیانی ساده توضیح دادند که چگونه مردمان خوانسار در گذشته، وقتی یخچال‌های امروزی وجود نداشت، با پختن میوه‌های مازاد باغ‌هایشان، محصولی خوش‌طعم و ماندگار تولید می‌کردند تا هم از هدر رفتن نعمت جلوگیری شود و هم خوراکی دلچسبی برای زمستان داشته باشند.

بچه‌ها با اشتیاق فراوان در مراحل مختلف ساخت لواشک مشارکت کردند. ابتدا میوه‌ها ـ شامل آلو و سیب، شسته و خرد شدند. دست‌های کوچک کودکان که هر کدام با دقت و شادی تکه‌های میوه را آماده می‌کردند، حال و هوای کلاس را پر از هیجان کرده بود. آن‌ها دیدند که میوه‌های رنگارنگ چطور پس از پخته شدن به مایه‌ای غلیظ و ترش‌مزه تبدیل می‌شوند. سپس به کمک مربیان، این مایه روی سینی‌ها پهن شد تا پس از خشک شدن، به شکل لواشک‌های خانگی و سالم درآید.

هدف اصلی این فعالیت، صرفاً تهیه یک خوراکی نبود بلکه آموزش غیرمستقیم مفاهیمی همچون هویت ملی، حفظ فرهنگ بومی، قدرشناسی از نعمت‌های طبیعی و روحیه همکاری جمعی بود. کودکان وقتی خودشان در یک فرآیند سنتی مشارکت می‌کنند، بهتر و عمیق‌تر آن را درک می‌کنند.