محیط‌های یادگیری در فضای باز طبیعی، تنوع تجربیات بازی کودکان را تحریک می‌کند و به رشد سالم کودک، کمک می‌کند. محیطی شامل درختان، درختچه‌ها، تاک‌ها، گل‌ها، علف‌ها، میوه‌ها و سبزیجات خوراکی برای ارتباط کودکان با طبیعت و تنوع بخشیدن به تجربه آن‌ها در فضای باز است. این این مقاله مزایای درگیر شدن کودکان با طبیعت را مورد بحث قرار می‌دهیم و نمونه‌هایی از راه‌های ساده برای فراهم کردن این فضا برای کودکان را بررسی می‌کنیم.
چرا بازی در فضای باز و فضاهای آموزش در طبیعت مهم است؟
کودکان و خانواده‌های امروزی ممکن است فرصت‌های محدودی برای ارتباط با محیط طبیعی داشته باشند. ریچارد لوو در کتاب خود به نام آخرین فرزند در جنگل این پدیده را «اختلال کمبود طبیعت» نامید و چشمان ملت را به تأثیرات مثبتی که طبیعت می‌تواند بر رشد کودکان بگذارد باز کرد. لوو مستند کرد که چگونه زندگی خانوادگی مدرن در دو دهه اخیر به طور چشمگیری تغییر کرده است. کودکان زمان بیشتری را صرف تماشای تلویزیون و بازی‌های ویدیویی می‌کنند تا اینکه در خارج از خانه فعالیت بدنی داشته باشند. همچنین خانواده‌ها به دلیل مشغله زیاد، غذاهای فراوری شده و پرکالری بیشتری مصرف می‌کنند. وعده‌های غذایی جمعی و خانوادگی در حال تبدیل شدن به یک رویداد نادر است. این تغییرات منجر به اپیدمی چاقی در دوران کودکی شده است که تهدیدهای جدی برای سلامتی از جمله بیماری قلبی، دیابت، آپنه خواب و مشکلات اجتماعی و روانی است.
در دهه گذشته، فواید درگیر شدن کودکان با طبیعت به خوبی در نشریات تحقیقاتی علمی متعددی ثبت شده است. در مجموع، این مجموعه از تحقیقات نشان می‌دهد که سلامت اجتماعی، روانی و جسمی کودکان به طور مثبت از طریق تماس روزانه با طبیعت تحت تأثیر قرار می‌گیرد، از جمله:
- دامنه توسعه طبیعت برای رشد کودکان از هر نظر مهم است – از نظر فکری، عاطفی، اجتماعی، معنوی و جسمی.
- از خلاقیت و حل مسئله پشتیبانی می‌کند. مطالعات روی کودکان در حیاط مدرسه نشان داد که آن‌ها در این بازی‌ها، خلاقانه‌تر و مشارکتی‌تر عمل می‌کنند. بازی در طبیعت به ویژه برای توسعه ظرفیت‌های خلاقیت، حل مسئله و رشد فکری مهم است.
- توانایی‌های شناختی را تقویت می‌کند. لمس، دیدن و قرار گرفتن روزانه در محیط‌های طبیعی، توانایی کودکان را برای تمرکز و افزایش توانایی‌های شناختی افزایش می‌دهد.
- عملکرد تحصیلی را بهبود می‌بخشد. مطالعات نشان می‌دهد که مدارسی که از کلاس‌های درس در فضای باز و سایر اشکال آموزش تجربی مبتنی بر طبیعت استفاده می‌کنند، از دستاوردهای قابل توجه دانش آموزان در مطالعات اجتماعی، علوم، هنرهای زبانی و ریاضی حمایت می‌کنند.
- کودکانی که محیط‌های مدرسه را با محیط‌های طبیعی متنوع تجربه می‌کنند، از نظر جسمی فعال‌تر، از نظر تغذیه آگاه‌تر، نسبت به یکدیگر متمدن‌تر و خلاق‌تر هستند.
- تغذیه را بهبود می بخشد. کودکانی که با رشد درخت و میوه‌ها آشنایی دارند، تمایل بیشتری به خوردن میوه‌ها و سبزیجات دارند و دانش بیشتری در مورد تغذیه نشان می‌دهند. آن‌ها همچنین تمایل بیشتری به ادامه عادات غذایی سالم در طول زندگی خود دارند.
- بینایی را بهبود می‌بخشد. زمان بیشتری که در خارج از منزل سپری می‌شود با کاهش میزان نزدیک بینی در کودکان و نوجوانان مرتبط است.
- روابط اجتماعی را بهبود می‌بخشد. کودکان باهوش‌تر، زمانی که فرصت‌های منظمی برای بازی آزاد و بدون ساختار در بیرون داشته باشند، بهتر می‌توانند با دیگران کنار بیایند و سالم‌تر و شادتر خواهند بود.
- انضباط شخصی را بهبود می‌بخشد. دسترسی به فضاهای سبز و حتی منظره ای از محیط‌های سبز، آرامش، خویشتن‌داری و انضباط را در کودکان افزایش می‌دهد.
- استرس را کاهش می‌دهد. گیاهان سبز و مناظر، استرس را در میان کودکانی که به شدت استرس دارند کاهش می‌دهد. مکان‌هایی با تعداد گیاهان بیشتر، مناظر سبزتر و دسترسی به مناطق بازی طبیعی نتایج قابل توجهی نشان می‌دهند.
- کودکان به ویتامین سبز نیاز دارند، به گفته فرانسیس مینگ کو، محققی که ارتباط مثبت بین طبیعت و سلامت انسان و عملکرد اجتماعی و روانی را مستند می‌کند، می‌گوید: «محیط‌های سبز جزء ضروری زیستگاه انسان سالم هستند». کو مطالعات تحقیقاتی مختلفی را خلاصه می‌کند که نشان می‌دهد انسان‌ها از قرار گرفتن در معرض محیط‌های سبز (پارک‌ها، جنگل‌ها، باغ‌ها و غیره) سود می‌برند و برعکس، افرادی که دسترسی کمتری به مکان‌های سبز دارند، علائم پزشکی بیشتر و سلامت ضعیف‌تری را گزارش می‌کنند.
Kuo از عبارت “ویتامین G” (G به معنای “سبز”) استفاده می‌کند تا نقش طبیعت را به عنوان یک عنصر ضروری برای یک زندگی سالم نشان دهد. شواهد نشان می‌دهد که مانند یک ویتامین، تماس با طبیعت و محیط‌های سبز در دوزهای مکرر و منظم مورد نیاز است.
بدون دیدگاه