زندگی فانتزی زنده کودک سه ساله شما به او کمک می‌کند تا طیف گسترده‌ای از احساسات را کشف کند و با آن کنار بیاید، از عشق و وابستگی گرفته تا خشم، اعتراض و ترس. او نه تنها خودش هویت‌های مختلفی می‌گیرد، بلکه اغلب ویژگی‌های زندگی و احساسات را به اشیای بی‌جان مانند درخت، ساعت، کامیون یا ماه نسبت می‌دهد. مثلاً از او بپرسید که چرا ماه در شب بیرون می‌آید، و او ممکن است پاسخ دهد: “برای سلام کردن به من.”
مراحل رشد عاطفی کودکان در پیش دبستانی
هر از گاهی از کودک پیش دبستانی خود انتظار داشته باشید که یکی از دوستان خیالی خود را به شما معرفی کند. برخی از کودکان تا شش ماه یک همراه خیالی دارند. برخی هر روز وانمود می‌کنند همبازی خود را عوض می‌کنند، در حالی که برخی دیگر اصلاً همبازی ندارند یا به جای آن حیوانات خیالی را ترجیح می‌دهند. نگران نباشید که این دوستان خیالی ممکن است نشانه تنهایی یا ناراحتی عاطفی باشند. آن‌ها در واقع یک راه بسیار خلاقانه برای کودک شما هستند تا از فعالیت‌ها، خطوط گفتگو، رفتار و احساسات مختلف نمونه برداری کند. همچنین متوجه خواهید شد که در طول روز، کودک پیش دبستانی شما آزادانه بین خیال و واقعیت حرکت می‌کند. گاهی ممکن است چنان درگیر دنیای ساختگی خود شود که نتواند بگوید کجا به پایان می‌رسد و واقعیت شروع می‌شود. تجربه بازی او حتی ممکن است به زندگی واقعی هم سرایت کند. یک شب او سر میز شام می‌آید و مطمئن است که سیندرلا است. یک روز دیگر ممکن است پس از شنیدن داستان ارواح که معتقد است حقیقت دارد، با گریه نزد شما بیاید. در حالی که مهم است که وقتی فرزندتان از یک حادثه خیالی ترسیده یا ناراحت است، مراقب باشید او را تحقیر یا مسخره نکنید. این مرحله از رشد عاطفی طبیعی و ضروری است و نباید آن را ناامید کرد. مهم‌تر از همه، هرگز با او شوخی نکنید که «اگر شامش را نخورد او را تنبیه می‌کنید» یا «اگر عجله نکرد او را رها کنید». او ممکن است شما را باور کند و در بقیه روز یا بیشتر احساس ترس کند. هرازگاهی سعی کنید کودک خود را در بازی فانتزی او همراهی کنید. با انجام این کار، می‌توانید به او کمک کنید تا راه‌های جدیدی برای ابراز احساساتش پیدا کند و حتی برخی از مشکلات را حل کند. به عنوان مثال، ممکن است پیشنهاد کنید «عروسکش را به مدرسه بفرستید» تا ببینید چه احساسی از رفتن به پیش دبستانی دارد. با این حال، اصرار به شرکت در این تخیلات نداشته باشید. بخشی از لذت فانتزی برای او این است که بتواند این درام‌های خیالی را کنترل کند، بنابراین اگر ایده‌ای می‌سازید، عقب بایستید و به او اجازه دهید آن‌طور که می‌خواهد بسازد. اگر او از شما خواست که نقشی را بازی کنید، عملکرد خود را پایین نگه دارید. بگذارید دنیای تظاهر تنها جایی باشد که او نمایش را در آن اجرا می‌کند.
بازگشت به زندگی واقعی؛ به کودک پیش دبستانی خود بگویید که به استقلال و خلاقیت جدید او افتخار می‌کنید. با او صحبت کنید، به آنچه می‌گوید گوش دهید و به او نشان دهید که نظراتش مهم است. هر زمان که ممکن است به او حق انتخاب بدهید – در غذاهایی که می‌خورد، لباس‌هایی که می‌پوشد و بازی‌هایی که با هم انجام می‌دهید. انجام این کار به او احساس اهمیت می‌دهد و به او کمک می‌کند تصمیم گیری را یاد بگیرد. با این حال گزینه‌های او را ساده نگه دارید. برای مثال وقتی به رستوران می‌روید، انتخاب‌های او را به دو یا سه مورد محدود کنید. در غیر این صورت ممکن است غرق شود و نتواند تصمیم بگیرد. (اگر انتخاب‌های او را محدود نکنید، رفتن به یک بستنی فروشی یا سوپرمارکت می‌تواند عذاب آور باشد.)
بهترین رویکرد در روند رشد عاطفی کودکان چیست؟
علی‌رغم آنچه قبلاً گفتیم، یکی از بهترین راه‌ها برای تقویت استقلال او این است که کنترل نسبتاً محکمی بر تمام بخش‌های زندگی‌اش داشته باشد و در عین حال به او مقداری آزادی بدهد. به او بگویید که شما هنوز مسئول هستید و از او انتظار ندارید که تصمیمات بزرگ را بگیرد. وقتی دوستش به او پیشنهاد می‌کند که از درختی بالا برود، و او می‌ترسد، نه گفتن شما باعث آرامش می‌شود تا مجبور نباشد ترس‌هایش را بپذیرد. همانطور که او بر بسیاری از اضطراب‌های اولیه خود غلبه می‌کند و در تصمیم‌گیری‌های خود مسئولیت پذیرتر می‌شود، طبیعتاً به او کنترل بیشتری می‌دهید. در این میان، مهم است که او احساس امنیت کند. درست مانند زمانی که او سه ساله بود، زندگی فانتزی کودک چهار ساله شما بسیار فعال باقی خواهد ماند. با این حال، او اکنون یاد می‌گیرد که بین واقعیت و ساختگی تمایز قائل شود و می‌تواند بین این دو حرکت کند بدون اینکه آن‌ها را زیاد اشتباه بگیرد. همانطور که بازی‌های وانمودی پیشرفته‌تر می‌شوند، تعجب نکنید اگر کودکان با بازی‌های ساختگی شامل نوعی خشونت آزمایش کنند. بازی‌های جنگی، اژدهاکش و… همگی در این دسته قرار می‌گیرند.
آیا کودکم خشن است؟
برخی از والدین کودکان خود را از بازی با تفنگ‌های اسباب بازی خریداری شده در فروشگاه منع می‌کنند، اما متوجه می‌شوند که آن‌ها در حال بریدن، چسباندن و ساختن تفنگ‌های مقوایی هستند یا به سادگی با انگشت اشاره می‌کنند و فریاد می‌زنند «بنگ، بنگ». والدین نباید از این فعالیت‌ها وحشت داشته باشند. این هیچ مدرکی دال بر خشن بودن این کودکان نیست. یک کودک نمی‌داند کشتن یا مردن چیست. برای آن‌ها، تفنگ‌های اسباب بازی راهی بی گناه و سرگرم کننده برای رقابت و افزایش عزت نفس‌شان است. اگر می‌خواهید میزان اعتماد به نفس کودکتان را اندازه گیری کنید، به نحوه صحبت او با بزرگسالان گوش دهید. به جای معطل ماندن، اکنون احتمالاً دوستانه، پرحرف و کنجکاو است. او همچنین احتمالاً نسبت به احساسات دیگران – بزرگسالان و کودکان به طور یکسان – حساس است و از شاد کردن مردم لذت می‌برد. وقتی می‌بیند که آن‌ها آسیب دیده یا غمگین هستند، همدردی و نگرانی نشان می‌دهد. این احتمالاً به‌عنوان میل به در آغوش گرفتن یا «بوسیدن درد» ظاهر می‌شود، زیرا این همان چیزی است که او زمانی که درد دارد یا ناراضی است بیشتر می‌خواهد.
بدون دیدگاه